Het Droogdok

De haven van Hellevoetsluis heeft de afgelopen eeuwen al veel meegemaakt en speelde vaak een grote rol in de avonturen van de grote zeevaarders, veroveringen en oorlogen. Rond 1800 overheersten de Fransen ons land. Ze begonnen ze met de reorganisatie van het land. De haven van Hellevoetsluis had een uitstekende ligging en het werd tijd deze haven verder te verbeteren.

Jan Blanken zijn havenplan

In 1798 werd besloten tot het verbreden van de zeesluis en het uitdiepen van het Groote Dok. Jan Blanken, een waterbouwkundig ingenieur, had zijn plannen al klaar en zag zijn kans. Hij schafte een moderne stoommachine aan om de haven snel leeg te kunnen pompen. Daarna kon de haven worden verdiept en konden de kademuren worden gemaakt. De stoommachine werd vervolgens gebruikt voor het leegpompen van het droogdok.

In 1806 werd het droogdok opgeleverd. Jan Blanken zijn plan, de verbouw van de sluizen en de aanleg het droogdok in Hellevoetsluis, werd zijn eerste grote succesverhaal.

Inspiratie

De haven en het droogdok zijn nog altijd bijzonder, zeker doordat de haven van Hellevoetsluis een dubbel droogdok heeft én door de indrukwekkende ‘schipdeur’ afsluiting tussen de haven en het eerste droogdok. Een plek uniek in zijn soort en met zoveel historie; voor velen een plek van inspiratie. Zo ook voor Angela Scholten, een geboren Maastrichtse die nu al 13 jaar in Hellevoetsluis vertoeft. Hoewel ze graag in de oude vesting is, vindt ze het eigenlijk maar een saaie aanblik. “Het enige kleurige hier zijn de huisjes,” zegt ze. Als je Angela en haar werken kent, dan snap je direct waarom ze de vesting bestempelt als ‘saai’, alles in haar leven ademt namelijk kleur. “Kleur is een taal die ik spreek. Het is een klik, als ik iets kleurrijks zie, vind ik dat automatisch mooi. Het triggert me. Je zult nooit zwart in mijn werken terugzien.”

Misschien is het ook niet vreemd dat Angela een kleurrijk figuur is; ze werd geboren tijdens carnaval. In haar tienerjaren verhuisde het gezin naar Haarlem, waar haar liefde voor kunst groeide. “Ik ben heel spontaan, enthousiast, misschien een beetje druk en chaotisch zelfs. Mijn wereld is kleurrijk, altijd al geweest. Op de Rietveld Academy schilderde ik al met veel kleur. Ik ben voor de liefde naar Hellevoetsluis verhuisd, en pas hier begon ik met het maken van 3D-werken. Als ik zo rondkijk in onze huiskamer, snap ik wel dat onze vrienden soms lachen dat je een museumjaarkaart nodig hebt om bij ons langs te komen.”

Een kleurrijk leven

Toen ze de oproep van 400 Jaar Haven Hellevoetsluis zag, ontstond het idee om wat kleur te geven aan Jan Blanken. “Van dat beeld in de vesting word ik nooit echt vrolijk, terwijl het een heel boeiend figuur was.” Angela haar werken bevatten eigenlijk altijd menselijke figuren, dus gaf ze Jan Blanken een metamorfose. “Hij heeft het pomphuis neergezet, het droogdok leeggepompt. Hij zorgde dus letterlijk voor droge voetjes. Dat werd het uitgangspunt voor mijn beeld. Het bevat allerlei details; zijn eigen voeten zijn bol, want die staan nog in de golven. Overal zie je de vrolijke vlaggetjes van de bootjes in de haven terug. Marinekleurige laarsjes, een passer die verwijst naar zijn ingenieursschap als waterbouwkundige, zijn vlaggetjes-strikje; het straalt allemaal vrolijkheid uit. Alleen heeft hij een vlag vast, gebaseerd op een oude zwart/wit luchtfoto uit 1930 — zeker in dit geheel, zie je zo goed terug wat ik bedoel met de saaiheid van de haven. Al dat zwart, wit en bruin… daar móest ik wel wat kleur aangeven!”

Hoewel Angela genoeg artistieke elementen in haar leven heeft, vindt ze het heel leuk dat door 400 Jaar Haven Hellevoetsluis haar netwerk uitbreidt. “Door zo’n festijn leer je allemaal nieuwe mensen kennen, er wonen hier eigenlijk echt zoveel leuke, bijzondere en creatieve mensen! Dat geeft me weer een hele andere kijk op Hellevoetsluis.”

Heb jij ook een bijzondere band, een uniek verhaal of een mooie foto van de haven van Hellevoetsluis? Deel je haven-herinnering hieronder!

Menu